چشماش....آخ چشماش
مثل یه شهاب آسمونی برق می زد....
نمی دونم چی شد که دیگه از اون روز
نتونستم نگاهم رو از نگاهش بردارم....
« تو از کجا سر راه من آمدی ناگاه..!
چه کرد با دل من آن نگاه شیرین ...آه!
مدام پیش نگاهی ...
مدام پیش نگاه...»
قرار نبود کسی به هوای شکستن
دل دیگری باشد...
مهم این است که محبت به یاد همه
بماند
اگر اتفاقی که نباید می افتاد
...بیفتد...